Highlands en Applecross

Augustus 6 dinsdag
Vanochtend gaan Daniëlle, Sanne en Edwin eerst een rondje paardrijden! Een uurtje is genoeg om zadelpijn te krijgen :) . 
Daarna gaan we met zijn allen op pad. Een lange dag voor de boeg, een route naar Applecross en terug, dwars door de highlands, op aanraden van Ed, oftewel 'opa Ranch' . 
 De eerste stop is Rogie Falls, een wandeling naar de waterval, compleet met een zalmtrap ernaast, maar helaas geen zalm te zien vandaag. We vervolgen onze route en het ene mooie landschap na het andere is te zien. Er staan ook steeds minder huizen en het landschap wordt ruiger. 
Na een tijdje krijgen we honger, en na nog een tijdje zien we een hotel / restaurant. Het lijkt voorlopig de enige eetgelegenheid dus we nemen de gok dan maar. Het is wel erg sjiek binnen, maar ook erg stil. In de bar zitten een paar mensen te eten en een eenzame ober lijkt het enige personeelslid te zijn. Een Amerikaans stel zit te eten en mevrouw vraagt waar de kok vandaan komt. De ober vertelt dat de kok uit Duitsland komt. 'O ja' zegt de dame, 'dat proef ik, het eten smaakt echt Duits', kijkend naar haar sandwich, whaaaaa..geweldig!! De twee vertrekken, en de andere gasten zijn ook klaar met hun lunch. Het grijsgehalte van de schaarse hotelgasten is vrij hoog, en het wordt steeds stiller. We bedenken ondertussen nog wat verhalen over spookachtige hotels. Als je rust zoekt bent je hier op het perfecte adres zullen we maar zeggen! In de oorverdovende stilte werken wij onze lunch naar binnen. Het eten is niet echt geweldig, maar de magen zijn in elk geval gevuld. Gelukkig kunnen we wel met een kaart betalen, want de dichtstbijzijnde geldautomaat is minstens een uur rijden. 
Na dit avontuur rijden we weer verder. Pas na 40 kilometer spotten we weer een eetgelegenheid in de vorm van een tankstation met shop, dus blijkbaar hebben we toch nog geluk gehad. 
Ondertussen wordt het rondom ons leger en ruiger, het is echt wel schitterend hier, en het blijft gelukkig ook goed weer. De weg wordt ook steeds smaller. Er wordt zelfs gemeld dat deze weg niet geschikt is voor beginnende chauffeurs, en dat klopt ook wel. De weg is precies 1 auto breed, en om de paar honderd meter zijn er speciale passeerplaatsen. Je moet dus steeds goed vooruit kijken naar de volgende, anders kun je achteruit terug de berg af.....
De moeite wordt beloond met het ene mooie uitzicht na het andere, niet te fotograferen eigenlijk, maar we doen ons best. 
We gaan over de Cattlepass en we komen na talloze fotostops uiteindelijk aan in Applecross, en we zijn op de helft, want we moeten natuurlijk ook nog terug. Dat blijkt een onverwacht levendige plaats, met een gezellige Inn, waar het eten stukken beter is dan in het spookhotel van vanmiddag. Opvallend is dat langs deze route ook een spoorlijn loopt, waarover een treintje van 2 wagons helemaal tot hier rijdt. Blijkbaar is het populair bij backpackers en kampeerders want langs de kust staan overal tentjes en campers, en het is hier inderdaad prachtig. 
Nadat we heerlijk hebben gegeten gaan we weer op pad voor de terugreis, slechts 140 km, maar met alle fotostops en smalle weggetjes toch gewoon minstens 3 uur rijden. Het is donker als we bij ons huisje aankomen, maar het was zeker de moeite waard vandaag.